Back to Work – the Place Where I Feel Needed 💜
Today I returned to work after my vacation. And although one might think that after a holiday break it’s hard to get back into the rhythm – for me it was the opposite. I woke up an hour before my alarm, full of energy and… longing. I missed this place, the children, my colleagues. I missed the everyday life that gives me a sense of purpose.
From the very morning I felt that I was coming back to my place. After the summer break, children need special support – some enter the classroom with smiles, others with tears in their eyes. Some want hugs right away, others need distance and time to trust again. But each of them deserves attention, warmth, and the feeling of being important. And that is exactly what we try to give them.
Today was full of hugs, conversations, first little conflicts and reconciliations. There were “battle scars” after falls and tears that needed wiping. In those moments I am reminded that our work is not just a job – it’s a mission. A mission of supporting, accompanying, and being there when children are learning about the world and about themselves.
Today I also met our new colleague, who will soon take my place. It’s not an easy feeling – watching someone step into the role you’ve been holding. But I immediately felt relief and gratitude, because she turned out to be empathetic, attentive, and very committed. I feel that together with Marta we will form a team where she will fit in well. It’s such a blessing to work with people who share the same passion and understand the importance of what we do.
Even though the day was intense, I end it with deep gratitude. For the children who teach me patience and the joy of little things. For my colleagues who bring a sense of community and support. For the fact that every day I can return to a place where I know I am doing something meaningful.
After the break, I come back with a heart full of peace and the feeling that I am exactly where I am meant to be. 💜
Powrót do pracy – miejsce, gdzie czuję, że jestem potrzebna 💜
Dziś wróciłam do pracy po urlopie. I choć mogłoby się wydawać, że po wakacyjnej przerwie człowiekowi trudno zebrać się do działania – u mnie było odwrotnie. Obudziłam się godzinę przed budzikiem, pełna energii i… tęsknoty. Brakowało mi tego miejsca, dzieci, dziewczyn z zespołu. Brakowało mi codzienności, która daje poczucie sensu.
Od samego rana czułam, że wracam na swoje miejsce. Dzieci po wakacjach potrzebują szczególnego wsparcia – jedne wchodzą do sali z uśmiechem, inne z łzami w oczach. Jedne chcą się od razu przytulać, inne potrzebują dystansu i chwili, by zaufać. Ale każde z nich zasługuje na uwagę, na ciepło, na poczucie, że jest ważne. I właśnie to staramy się im dawać.
Było dziś mnóstwo przytulasów, rozmów, pierwszych małych konfliktów i pojednań. Były „rany wojenne” po upadkach i łzy, które trzeba było otrzeć. W takich chwilach przypominam sobie, że nasza praca nie jest tylko obowiązkiem – to misja. Misja wspierania, towarzyszenia i bycia obok, kiedy dzieci uczą się świata i samych siebie.
Dziś poznałam też naszą nową koleżankę, która wkrótce zajmie moje miejsce. To nie jest łatwe uczucie – patrzeć, jak ktoś wchodzi w rolę, którą dotąd się pełniło. Ale od razu poczułam ulgę i wdzięczność, bo dziewczyna okazała się empatyczna, uważna i pełna zaangażowania. Czuję, że z Martą stworzymy razem z nią zespół, w którym będzie nam dobrze. To ogromne szczęście pracować z ludźmi, którzy dzielą tę samą pasję i rozumieją wagę naszej pracy.
Choć dzień był intensywny, kończę go z ogromną wdzięcznością. Za dzieci, które uczą mnie cierpliwości i radości z drobiazgów. Za dziewczyny z pracy, które dają poczucie wspólnoty i wsparcia. Za to, że mogę każdego dnia wracać do miejsca, w którym wiem, że robię coś ważnego.
Wracam po urlopie z sercem przepełnionym spokojem i poczuciem, że jestem tam, gdzie powinnam być. 💜
