When the Day Starts Rough but Ends Beautifully
Some mornings, you just know yesterday’s emotions haven’t let go of you.
You wake up at 4 a.m., tossing and turning, trying to quiet your thoughts… until eventually, you curl up next to the child who wandered into your bed during the night, and suddenly feel: this is safe.
I didn’t fall asleep again until after 5, but then I slept until 10. Not my usual style – I’m usually up, handling life, kids, the world – but this time, I gave myself permission.
Sometimes your body just knows best.
Later came the healing power of simple things: grocery shopping with my husband, trying (and failing) to talk to the university office, cooking broth, and laughing in the yard with the kids.
Then came two walks.
One with my husband – quiet, grounding, soothing.
And the second with my daughter – ending in an hour of swimming and lots of giggles in the locker room, like the good old days.
Sometimes a day starts rough. But then, step by step, wave by wave, smile by smile – it turns out to be beautiful. Because there were people who love you. Because you were kind to yourself. Because you allowed yourself to just be.
🌿 Not everything can be solved today. But today wasn’t about that.
Today was about love, closeness, and gratitude.
And 21,000 steps, but that’s another story 😉
Kiedy dzień zaczyna się słabo, ale kończy pięknie
Są takie poranki, kiedy wiesz, że emocje z dnia poprzedniego nie dały Ci spokoju. Budzisz się o 4 rano, przewracasz z boku na bok, próbujesz uspokoić myśli... aż w końcu wtulasz się w dziecko, które w nocy przypełzło do Twojego łóżka, i czujesz: jest bezpiecznie.
Zasnęłam znów dopiero koło piątej, ale spałam aż do dziesiątej. To nie w moim stylu – zwykle już ogarniam dom, dzieci, życie – ale tym razem pozwoliłam sobie na to. Bo czasem ciało wie lepiej.
Później było dużo zwyczajności, która zadziałała jak balsam: zakupy z mężem, rozmowy (albo raczej próby rozmowy) z dziekanatem, rodzinny rosół, śmiechy z dzieciakami w ogrodzie.
A potem dwa spacery. Jeden z mężem – taki spokojny, dla głowy i serca. Drugi z córką – zakończony godziną pływania i wspólnym śmiechem w szatni, jak za starych dobrych czasów.
Czasem dzień zaczyna się źle. Ale potem, krok po kroku, fala po fali, rozmowa po rozmowie – nagle okazuje się, że było pięknie. Bo byli ludzie, którzy Cię kochają. Bo byłaś dla siebie łagodna. Bo pozwoliłaś sobie po prostu być.
🌿 Nie wszystko da się dziś załatwić. Ale dziś nie o to chodziło.
Dziś było o miłości, bliskości i wdzięczności. I o 21 000 krokach, ale to już inna historia 😉
