Ja dat is ook zo en dat doen ze wel, ze hebben er zelf soms ook last van. En dat is niet zo abnormaal natuurlijk. Voor mij is het een schuldgevoel van het overleefd te hebben en de ander te zien gaan, voor het gezin is het een herinnering en angst aan wat had kunnen gebeuren. Ieder huisje zijn kruisje denk ik
You are viewing a single comment's thread from: