Back in the Game! Emotions, Challenges, and the Kids Who Give Me Strength 💛
Today felt like an emotional rollercoaster. From the moment I woke up, it seemed as if life had thrown me straight into a movie filled with tension, fast decisions, and unexpected twists.
It started in the bath. Peace, silence, hot water… and suddenly, screams. My elderly neighbor’s voice echoed through the staircase: “Help me! Save me!” I know her voice – I grew up hearing it. My heart skipped a beat. I jumped out of the bath, threw on the first clothes I could grab, and ran downstairs as fast as I could.
At the door stood the man who cleans our staircase, but my neighbor was gone. That’s when I learned her son had taken her away.
Relief hit me first, but sadness followed right behind. I’ve suspected for a long time that she might have Alzheimer’s. Judging by what happened today, the disease has progressed. I’m glad her family acted – she’ll finally get the care she truly needs. But it still left me with a strange feeling, like a small piece of my childhood quietly closed behind that door.
And yet, life doesn’t wait. Work was calling.
And you know what? I love being back in the preschool chaos. There’s something magical in these little moments – when I can hand out an ice pack for a bumped forehead, when I hug a crying child, or when they run up proudly to show me their new drawing. This is my place. My world. My rhythm.
Today also marked a small change in our team dynamic – and I feel good about it! We have a new colleague, and both Marta and I agree: she shows great promise. Even Ms. B, who usually keeps to herself and rarely engages with the kids, found herself pulled into conversation today. While they talked, our new teammate and I kept an eye on the little ones, and everything went smoothly.
I also had a meeting with our director to finalize my new contract. Just a few more signatures, and I’m officially stepping into another year of doing what I love. 💛
Tomorrow, I’m expecting a full day outdoors with the children, beautiful weather, and fresh energy from our new support. Thursday will be busy, too – I’ll be covering two groups – but honestly, I wouldn’t have it any other way.
I’m back in the game. I know it’s going to be loud, chaotic, and exhausting at times, but this is exactly what drives me. These kids. These emotions. This world. And me – right in the middle of it, full of strength, gratitude, and ready to face whatever comes next. 🌿🔥
Wracam do gry! Emocje, wyzwania i dzieci, które dają mi moc 💛
Dziś życie zaserwowało mi prawdziwy rollercoaster emocji. Od rana czułam, jakby ktoś wrzucił mnie w film pełen napięcia, akcji i szybkich decyzji.
Zaczęło się w wannie. Relaks, cisza, gorąca woda… i nagle krzyki. Głos mojej starszej sąsiadki rozdzierał klatkę schodową: „Pomocy! Ratunku!”. Znam ten głos od dziecka. Serce mi stanęło. Wyskoczyłam z wanny jak poparzona, włożyłam pierwsze lepsze spodnie i koszulę, zbiegłam po schodach na złamanie karku. W drzwiach stał pan sprzątający, ale sąsiadki nie było. Dopiero po chwili dowiedziałam się, że syn zabrał mamę.
Poczułam ulgę, ale i smutek. Od dawna podejrzewałam u niej Alzheimera. Sądząc po dzisiejszej scenie, choroba posunęła się daleko. Dobrze, że rodzina zdecydowała się działać – teraz będzie miała opiekę, jakiej potrzebuje. A ja… ja zostałam z tymi emocjami. To trochę tak, jakby kawałek mojego dzieciństwa właśnie zamknął się za drzwiami.
Ale życie nie daje czasu na długie rozmyślania. Praca czekała.
I wiesz co? Uwielbiam ten powrót do przedszkolnego gwaru. Kocham te chwile, gdy mogę podać okład lodowy na guza, gdy przytulam malucha po upadku albo obserwuję, jak dzieci pokazują mi swój nowy rysunek z błyskiem w oczach. To jest moja przestrzeń, mój świat, moja codzienność.
Dziś zauważyłam też, że w naszej grupie coś się zmienia – na dobre! Pojawiła się nowa koleżanka i z Martą mamy to samo wrażenie: zapowiada się obiecująco. Nawet Pani B, która zazwyczaj żyje własnym światem, dziś znalazła w niej bratnią duszę do rozmów. My z nową koleżanką pilnowałyśmy maluchów i wszystko szło gładko.
Miałam też spotkanie z dyrektorką w sprawie nowej umowy. Jeszcze chwila, jeszcze kilka podpisów i zaczynam kolejny rok w miejscu, które daje mi poczucie sensu. 💛
A jutro? Cały dzień z dziećmi, piękna pogoda, nowe wsparcie w grupie i kolejna dawka energii. W czwartek mam zastępstwo na dwóch grupach, więc będzie intensywnie – i dobrze! Bo w tym chaosie jest coś, co kocham najbardziej.
Wracam do gry. Wiem, że będzie trudno, głośno i czasem męcząco, ale to jest właśnie to, co mnie napędza. Te dzieci, te emocje, ten świat. I ja – w środku tego wszystkiego, pełna siły, wdzięczności i gotowa na każdy dzień. 🌿🔥
